"WSCHÓD SŁOŃCA W DNIU DOŻYNEK" SUZANNE COLLINS | RECENZJA KSIĄŻKI

Cześć wszystkim! Przyznam szczerze, że jeszcze nigdy nie wyczekiwałam premiery jakiejkolwiek książki. Ale musi być ten pierwszy raz - prawda? Kiedy parę miesięcy temu dowiedziałam się o powstaniu nowej części z serii "Igrzyska śmierci" byłam najszczęśliwszym człowiekiem na świecie i z podekscytowaniem wyczekiwałam dnia, w którym ta powieść się ukaże. I o to jest. Nowe dzieło autorki Suzanne Collins pt. "Wschód słońca w dniu dożynek". Zainteresowani? To serdecznie zapraszam do recenzji!

Tytuł: Wschód słońca w dniu dożynek

Autor: Suzanne Collins

Gatunek: Fantasy | Science-fiction

Ilość stron: 404

Data premiery: 18.03.2025

Opis książki: Skoro masz stracić wszystko, co kochasz, po co jeszcze walczyć? W dzień dożynek mieszkańcy Panem budzą się zdjęci strachem. W tym roku, z okazji drugiego Ćwierćwiecza Poskromienia, dwukrotnie więcej trybutów trafi na arenę. Haymitch Abernathy z Dwunastego Dystryktu woli nie zastanawiać się nad tym, co przyniesie los. Chce tylko przebrnąć przez ten dzień i spotkać się z dziewczyną, którą kocha. Gdy słyszy swoje nazwisko, czuje, że jego przyszłość legła w gruzach. Musi zostawić bliskich i jechać do Kapitolu w towarzystwie trójki innych trybutów z Dwunastki: przyjaciółki, która jest jak młodsza siostra, kompulsywnego analityka i największej snobki w mieście. Haymitch od samego początku wie, że przeznaczono go do odstrzału, lecz coś pcha go do walki… Pragnie tylko jednego: by jej skutki odbiły się echem daleko poza zabójczą areną.

"Chwila, w której pękły nam serca, należy tylko do nas."

Ten, kto zna tę serię, wie jak brutalnym wydarzeniem są Głodowe Igrzyska. Dla przypomnienia to zawody odbywające się w państwie Panem, w których 24 dzieci w wieku 12-18 lat zostaje wysłane na arenę, gdzie walczą o życie. Ostatni trybut, który przetrwa, ogłoszony zostaje zwycięzcą. Natomiast co 25 lat odbywają się tak zwane Ćwierćwiecza Poskromienia, podczas których zmieniane są zasady. Tym o to sposobem wchodzimy do historii tej o to części. A dokładnie do drugiego Ćwierćwiecza Poskromienia, kiedy to liczba trybutów zostaje podwojona...

"Wniosek: jestem całkiem zaradny i bez wątpienia na tyle samolubny, żeby zwyciężyć."

Głównym bohaterem jest nie kto inny, jak Haymitch Abernathy z Dwunastego Dystryktu, którego poznajemy w pierwszej części tej serii. Jeśli ktoś nie czytał albo nie oglądał, to spokojnie - nic nie będę więcej zdradzać! Wracając do tematu. Haymitch to szesnastolatek, który swoje urodziny obchodzi 4 lipca - pechowo, bo to dzień ceremonii dożynek, podczas których wyczytywane są nazwiska. To, że całe widowisko to jedna wielka propaganda, wie wiele osób, jednak wkrótce nastolatek przekona się o tym na własnej skórze...

"Zbieranina lichych mięśni i kości, kilka litrów krwi,
wszystko owinięte w cienką jak papier skórę."

Nie można również zapomnieć o tym, że Haymitch to nie tylko trybut, a także syn, brat, kochanek, przyjaciel, a przede wszystkim człowiek, który pragnie żyć... Więc dlaczego z jego śmierci chcą zrobić widowisko? To, że się zżyłam z jego postacią to mało powiedziane. Miałam wrażenie, że odczuwam jego emocje całą sobą. Strach, złość, nienawiść, ale też miłość. Ogromną miłość, którą darzył Lenore Dove. Poza tym, w wielu momentach miałam ochotę go po prostu przytulić, bo przykro było czytać, ile złego może znieść tak młody człowiek... Oprócz tego, autorka świetnie ukazała relacje pomiędzy nim, a uczestnikami. Cudownie było patrzeć jaką przemianę przechodzili i tym bardziej bolało to, co miało ich spotkać.

"Róg pełen dóbr dla nielicznych. Rozpacz dla wielu. Zguba dla wszystkich."

Jeśli myśleliście, że poprzednie części były brutalne, to uwierzcie, że tamte, to przy tym pikuś. Zresztą nie ma co się dziwić. Podwójna liczba uczestników i jeszcze brutalniejsze zmieszańce oraz inne tego typu atrakcje... Trzeba przyznać, że Suzanne Collins, dobrze zadbała o to, aby czytelnik się nie nudził. Zwłaszcza, że kiedy robiło się odrobinę spokojniej, to nagle wyskoczyła z czymś takim, co wprawiało mnie w osłupienie. Dlatego ciężko było mi odkładać książkę, bo miałam ochotę pochłonąć ją w jeden wieczór. Co oczywiście jest dużym plusem!

"Jeśli uda mi się zakończyć igrzyska bez zabijania, już to będzie zwycięstwem samym w sobie."

Moja opinia: Mam wrażenie, że mogłabym pisać i pisać o tej książce. Jednak naprawdę nie chciałabym Wam czegoś przypadkiem zdradzić. Dla mnie jest to ARCYDZIEŁO. Bohaterowie są świetnie ukazani, nie brakuje akcji i niespodziewanych wydarzeń. Co więcej, książka napisana jest narracją pierwszoosobową, co sprawia, że łatwiej się w nią wczuć (i co bardzo lubię). Dlatego, jeśli jesteście fanami tej serii to koniecznie nadróbcie! A jeśli jest to Wasza pierwsza styczność z tym tytułem, to śmiało możecie zacząć od tej części. Gwarantuję, że będziecie zachwyceni! Teraz nie pozostaję mi nic innego jak czekać na film, który ukaże się w listopadzie 2026 roku.

*Źródło zdjęć: zdjęcia własne, empik.com*

Czytaliście? A może macie w planach?

Koniecznie dajcie znać w komentarzach!

A jeśli interesuje Was, co mam w swojej biblioteczce i co aktualnie czytam,

to zapraszam na mój profil na lubimyczytac.pl.

Ściskam mocno,

Wasza Adrasteja