NIE MA FAL

Fal. Nie ma fal. Nie ma fal... Chyba każdemu ta piosenka zawróciła w głowie i choć raz ją słyszał. Dla jednych jest to utrapienie, dla drugich coś przyjemnego. Osobiście nic do niej nie mam, bo uwielbiam twórczość Podsiadło, jednak nie o tym chcę dzisiaj pogadać!

Jesień kojarzy się z taką monotonią i chandrą. Niestety, co roku mnie dopada. Nieważne jakbym się starała to i tak złapie mnie w swoje sidła i to właśnie znów się stało. Obowiązki szkolne w ostatniej klasie, w dodatku maturalnej zaczęły mnie przytłaczać, nie zapominając o egzaminach zawodowych.

Często wspominam wakacje i ciepłe dni. Próbuje wtedy choć na chwilę zapomnieć o smutkach i wszelkich kłopotach wokół. Lato to moja ulubiona pora roku i to właśnie wtedy czuję się najlepiej. Tak beztrosko. Jakbym była wolna.

Słońce, ciepły wiatr, piasek pomiędzy palcami i szum fal. Brakuje mi tego. Ostatnio przechadzając się bulwarem zrozumiałam, że życie to ciągłe wzloty i upadki. Raz pojawia się tęcza, a za chwilę zaczyna padać deszcz. Ale grunt to tak naprawdę znaleźć złoty środek i nie zgubić się w tym wszystkim. Nie dać się zwariować tej jesiennej monotonni.

A teraz pozostawiam Was ze zdjęciami, które wykonane zostały w maju, kiedy towarzyszyła mi ta piękna pogoda, za którą tak bardzo tęsknię.

Umiecie przeciwstawić się jesiennej chandrze?

A może wcale Wam nie przeszkadza?

Koniecznie dajcie znać w komentarzach!

Trzymajcie się ciepło,

Adrasteja