W dzisiejszym wpisie chciałabym poruszyć temat miłości, choć wiem, że dla niektórych może być to oklepane. Jednak dla mnie jest to coś bardzo ważnego, niezmiernie bliskiego. Zważywszy na to, że początki nie należały do najprostszych. Żyliśmy na odległość. Dlatego tym bardziej mam ochotę podzielić się z Wami naszą historią oraz wysłuchać Waszych! Zapraszam serdecznie do czytania.
Nasza historia rozpoczęła się tak naprawdę w Internecie. Poznaliśmy się na popularnej w tamtych czasach grze Leauge of Legends. Może niektórzy z Was o niej słyszeli, chociażby z memów. To właśnie od niej wszystko się zaczęło. Jedna gra. Jedno zaproszenie do znajomych. Jednak na tym się skończyło... Ale pewnego dnia, mój brat zaczął zapraszać wszystkich z listy do wspólnej gry i on do niej dołączył! Poznaliśmy się bliżej. Dużo rozmawialiśmy i pisaliśmy. Byliśmy sobie naprawdę bliscy. Jednak było coś, co mnie niesamowicie bolało. Jego słowa o tym, że się nigdy nie zobaczymy.... Nie zaprzeczałam. Oboje byliśmy wtedy w gimnazjum. To było wręcz niemożliwe.
Życie toczyło się dalej. On żył swoim, a ja swoim. Zaczęliśmy wchodzić w pierwsze, poważne związki, a kontakt powoli się urywał. Nie było mowy "o nas". Stawaliśmy się obcymi dla siebie ludźmi...
Po roku, gdy oboje byliśmy po rozstaniu - on napisał. Niepozorne pytanie o grę, okazało się znakiem z niebios. Wspieraliśmy się nawzajem i rozmawialiśmy po nocach. Był dla mnie ogromnym oparciem. Zresztą. W tamtym momencie oboje potrzebowaliśmy siebie. Czułam niesamowite motylki w brzuchu. Zaczęłam wierzyć w wspólną przyszłość. Nie chciałam pozwolić mu odejść. Nie znowu...
W końcu doszło do naszego pierwszego spotkania w Poznaniu. Była to moja pierwsza wizyta w tym mieście. Jednak nie myślałam o zwiedzaniu. Chciałam go w końcu zobaczyć i uściskać! O tym jak przebiegło spotkanie pisałam już trzy lata temu... Naprawdę! Minęły już TRZY LATA! Jeśli jesteście ciekawi szczegółów to zapraszam TUTAJ.
Spotkanie przebiegło lepiej niż sobie wyobrażałam. Patryk okazał się na żywo jeszcze ciekawszym i weselszym człowiekiem niż w Internecie! Jednak żałuję, że na koniec przed wejściem do pociągu, odważyłam się jedynie na nieśmiały pocałunek w policzek. Choć i samo to - kosztowało mnie sporo śmiałości!
Po około dwóch miesiącach spotkaliśmy się ponownie. Tym razem on przyjechał do mnie, do Gdyni. Mieliśmy dla siebie czas przez całą dobę! Postawiłam tego dnia na zwiedzanie. Pokazałam mu najpiękniejsze zakątki moje rodzinnego miasta. Chciałam, aby dobrze wspominał te chwile spędzone ze mną.
1 maja 2016 roku mieliśmy swój pierwszy pocałunek. Po północy, na wzgórzu, z którego można było zobaczyć widok na całe oświetlone miasto. Od tego momentu zaczęliśmy być razem.
Nasze spotkania odbywały się, co dwa/trzy tygodnie. Kiedy był dobry czas to nawet, co tydzień, na dłużej niż weekend. Wszystko zależało od wolnego w szkole oraz naszych oszczędności. Staraliśmy się tak jak tylko potrafiliśmy.
Gdynia - Leszno. Leszno - Gdynia. 400 kilometrów. Tak wyglądało nasze życie przez prawie dwa lata... Gdyby ktoś, kiedykolwiek powiedziałby mi, że tak właśnie potoczy się ta znajomość to zapewne wyśmiałabym go! Naprawdę, nie byłabym w stanie uwierzyć. Ale ogromnie cieszę się z takiego obrotu spraw!
Patryk jest jedną z najpiękniejszych rzeczy jaka mnie w życiu spotkała. To on nauczył mnie wierzyć i walczyć o marzenia, które dzięki niemu mogłam spełnić. Razem zwiedziliśmy Anglię, Szwecję oraz wiele pięknych miejsc w Polsce. Razem byliśmy na koncercie Justina Biebera, Bastille oraz na licznych festiwalach. Razem obchodziliśmy moją osiemnastkę. Razem byliśmy na studniówce.
Jedyne, czego żałuję to momentów, w których chciałam powiedzieć stop, bo umierałam z tęsknoty. Momentów, w których bałam się faktu, że nawet miłość nie przezwycięży odległości...
Na szczęście - udało się! Od dwóch lat mieszkamy ze sobą. A w przyszłym roku planujemy iść na swoje. Po za tym, od paru miesięcy jesteśmy zaręczeni (jeśli ciekawi Was w jaki sposób do tego doszło to zapraszam TUTAJ), a dzisiaj mija trzy i pół roku od naszego pierwszego pocałunku!
Uważam, że to naprawdę niesamowite jak los potrafi połączyć ludzi, na pozór tak różnych i dalekich od siebie. Dlatego ważną radą ode mnie jest to, aby mieć oczy i uszy szeroko otwarte, a przede wszystkim nie poddawać się i walczyć o swoje szczęście! Abyście nigdy nie musieli żałować, że czegoś nie zrobiliście i pozwoliliście drugiej osobie odejść.
Jeśli macie ochotę na inne miłosne posty to zapraszam również TUTAJ i TUTAJ.
Po roku, gdy oboje byliśmy po rozstaniu - on napisał. Niepozorne pytanie o grę, okazało się znakiem z niebios. Wspieraliśmy się nawzajem i rozmawialiśmy po nocach. Był dla mnie ogromnym oparciem. Zresztą. W tamtym momencie oboje potrzebowaliśmy siebie. Czułam niesamowite motylki w brzuchu. Zaczęłam wierzyć w wspólną przyszłość. Nie chciałam pozwolić mu odejść. Nie znowu...
Spotkanie przebiegło lepiej niż sobie wyobrażałam. Patryk okazał się na żywo jeszcze ciekawszym i weselszym człowiekiem niż w Internecie! Jednak żałuję, że na koniec przed wejściem do pociągu, odważyłam się jedynie na nieśmiały pocałunek w policzek. Choć i samo to - kosztowało mnie sporo śmiałości!
1 maja 2016 roku mieliśmy swój pierwszy pocałunek. Po północy, na wzgórzu, z którego można było zobaczyć widok na całe oświetlone miasto. Od tego momentu zaczęliśmy być razem.
Nasze spotkania odbywały się, co dwa/trzy tygodnie. Kiedy był dobry czas to nawet, co tydzień, na dłużej niż weekend. Wszystko zależało od wolnego w szkole oraz naszych oszczędności. Staraliśmy się tak jak tylko potrafiliśmy.
Patryk jest jedną z najpiękniejszych rzeczy jaka mnie w życiu spotkała. To on nauczył mnie wierzyć i walczyć o marzenia, które dzięki niemu mogłam spełnić. Razem zwiedziliśmy Anglię, Szwecję oraz wiele pięknych miejsc w Polsce. Razem byliśmy na koncercie Justina Biebera, Bastille oraz na licznych festiwalach. Razem obchodziliśmy moją osiemnastkę. Razem byliśmy na studniówce.
Jedyne, czego żałuję to momentów, w których chciałam powiedzieć stop, bo umierałam z tęsknoty. Momentów, w których bałam się faktu, że nawet miłość nie przezwycięży odległości...
Uważam, że to naprawdę niesamowite jak los potrafi połączyć ludzi, na pozór tak różnych i dalekich od siebie. Dlatego ważną radą ode mnie jest to, aby mieć oczy i uszy szeroko otwarte, a przede wszystkim nie poddawać się i walczyć o swoje szczęście! Abyście nigdy nie musieli żałować, że czegoś nie zrobiliście i pozwoliliście drugiej osobie odejść.
Jeśli macie ochotę na inne miłosne posty to zapraszam również TUTAJ i TUTAJ.
Zdjęcia, które dziś zobaczyliście pochodzą od Kasi Burczyk. Możecie ją kojarzyć pod pseudonimem Katie Moon. Jest ona naprawdę niesamowitym człowiekiem. Dobrą koleżanką. Pełną ambicji - początkującą fotografką. Jeśli pochodzicie z Katowic lub okolic to bardzo polecam podjęcie sesji zdjęciowej właśnie z nią! Klimat zdjęć, atmosfera na planie oraz radość po otrzymaniu efektów Waszej wspólnej pracy jest czymś niesamowitym. Wartym każdych pieniędzy. Polecam Wam zajrzeć na jej social media. Na Facebook'u możecie również znaleźć moją recenzję. Zapraszam serdecznie!
Instagram | Facebook | Strona internetowa | Blog
Miejsce: Plaża Jelitkowo, Gdańsk
A Wy macie swoje miłości?
Jak się poznaliście?
Koniecznie opowiedzcie swoje historie!
Czekam na Wasze komentarze!
A Wy macie swoje miłości?
Jak się poznaliście?
Koniecznie opowiedzcie swoje historie!
Czekam na Wasze komentarze!
Ściskam mocno,
Adrasteja
